Prawo do reklamacji jest prawem, które oznacza, że inna osoba ma obowiązek wobec posiadacza prawa. Ktoś inny musi wykonać lub powstrzymać się od wykonania czegoś na rzecz lub dla posiadacza roszczenia, np. wykonać usługę lub dostarczyć produkt na jego rzecz, tj. ma roszczenie do tej usługi lub produktu (innym terminem jest rzecz w działaniu).
Prawo podatkowe i celne – aspekty praktyczne
Logicznie rzecz biorąc, pojęcie to można wyrazić w następujący sposób: „Osoba A twierdzi, że osoba B robi coś wtedy i tylko wtedy, gdy B ma obowiązek A coś zrobić”. Każde roszczenie pociąga za sobą, że inny pracownik musi wywiązać się z jakiegoś obowiązku, aby roszczenie zostało zaspokojone.
Może to być obowiązek działania lub powstrzymania się od działania. Na przykład, w wielu jurysdykcjach uznaje się szerokie prawa do roszczeń do takich rzeczy jak „życie, wolność i własność”; prawa te nakładają na inne osoby obowiązek powstrzymania się od napaści, ograniczenia lub korzystania z ich własności bez zgody właściciela roszczenia. Podobnie w jurysdykcjach, w których świadczone są usługi opieki społecznej, obywatele mają prawo do ubiegania się o świadczenie tych usług. O prawie podatkowym i celnym więcej na: Radca prawny, adwokat Białystok.
Przewodniczący – Natomiast prawo do wolności lub przywilejów jest po prostu wolnością lub pozwoleniem dla posiadacza prawa na podjęcie działań, a inne strony nie mają obowiązku podejmowania żadnych działań lub ich zaniechania.
Prawo podatkowe i celne – teoria
Można to wyrazić logicznie w następujący sposób: „Osoba A ma prawo zrobić coś wtedy i tylko wtedy, gdy A nie ma obowiązku tego nie robić”. Na przykład, jeżeli dana osoba ma prawo do wolności słowa, oznacza to jedynie, że nie ma prawnego zakazu swobodnego wypowiadania się: nie oznacza to, że ktoś musi pomóc w umożliwieniu jej wypowiedzi lub wysłuchania jej; lub nawet sam powstrzymać się od zabierania głosu, chociaż inne prawa, takie jak prawo do domagania się wolności od napaści, mogą poważnie ograniczyć to, co inni mogą zrobić, aby powstrzymać ją od wypowiadania się.
Prawa własności i prawa do roszczeń są ze sobą odwrotne: osoba ma prawo do wolności, które pozwala jej coś zrobić tylko wtedy, gdy nie ma innej osoby, która miałaby prawo do roszczeń, zabraniające jej uczynienia tego. Podobnie, jeśli dana osoba ma prawo do roszczenia wobec kogoś innego, wówczas wolność tej innej osoby jest ograniczona.
Na przykład, osoba ma prawo do swobodnego poruszania się po chodniku i może swobodnie decydować o tym, czy to zrobić, czy nie, ponieważ nie ma obowiązku tego robić, czy też powstrzymywać się od tego. Ale piesi mogą mieć obowiązek nie chodzić po pewnych ziemiach, takich jak własność prywatna innych ludzi, do której ci inni ludzie mają prawo. Tak więc wolność poruszania się rozciąga się dokładnie do tego stopnia, że prawo innego człowieka do roszczenia ogranicza jego wolność.